معنی لشه واش - جستجوی لغت در جدول جو

لشه واش

فرهنگ گویش مازندرانی

ترشه واش

(تُ / تُ رُ شَ / شِ)

به لغت تنکابن حماض است. (تحفۀ حکیم مؤمن). رجوع به ترشه و حماض شود

لغت نامه دهخدا

شله ماش

(شُلْ لَ / لِ)

کته ای از ماش و برنج. آش از ماش. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

مشک واش

(مُ / مِ)

به لغت تنکابن اسم ’شواصرا’. (تحفۀ حکیم مؤمن) (از فهرست مخزن الادویه) : به ونداد هرمزکوه اذخر روید چنانکه به مکه و ایشان (اهل طبرستان) آن را مشکواش می گویند و دست اشنان از آن می سازند. (تاریخ طبرستان). و رجوع به شواصرا شود

لغت نامه دهخدا

شه باش

(شَهْ)

شاه باش. در تداول عامه، سکه یا نقل که بر سر داماد و عروس نثار کنند. نثار. رجوع به شاه باش و شاباش شود

لغت نامه دهخدا